စိတ္ဓာတ္ေတြ အခါ ခါ ျပိဳလဲလို.
ယိုင္နဲ.နဲ.ငါလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ.တယ္
ျမဴမွဳန္ မကင္းတကင္းမွာပဲ
ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေလး ငါ.ပါးျပင္ေပါ ္ သက္ဆင္း
ငါသိလိုက္တယ္
.
ဒါဟာငါရႏိဳင္တဲ.တခုတည္းေသာ ေႏြးေထြးမွုပဲ ဆုိတာေပါ.
အမွတ္တရ မွ အမွတ္တမဲ့
မ်က္လံုးအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ..
အရာရာကို ငါေမ့သြားခဲ့ပီ...
မင္းဟာ
င့ါရင္ခြင္ျပတိုက္မွာ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း တစ္ခုအေနနဲ႔ ေတာ့ တန္ဖိုးရွိေနမွာပါ
ခ်စ္သူ
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ .... နင့္ေၾကာင့္ ငါ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္တတ္သြားလို႔ပါ
No comments:
Post a Comment