ဖေယာင္းခင္းတဲ. လမး္မွ ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္လုိ.
...မပူဆာခဲ.ပါဘူး...
သို.ေသာ္လည္း
...ခေရာင္းလမ္းေတာ. မေလ်ွာက္ခ်င္တာ အမွန္ပါကြယ္...
ဘာတဲ.
ဘ၀ဆိုတာ
....ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမွ ျပည္.စံုသတဲ.လား...
လူေတြေျပာသလုိ
...အခ်စ္ပါမွ သာယာတဲ.ဘ၀တခု ျဖစ္မတဲ.လား...
တခါ တရံ ၾကည္ႏူးရျပီး
အခါေပါင္းမ်ားစြာ
ေၾကကြဲရမဲ. အခ်စ္မ်ိဳးနဲ.ဆို
...တကယ္ပဲ သာယာႏိုင္မယ္ထင္သလားကြယ္...
ေမ်ွာ္လင္.မိပါရဲ...
ေရွ.ဆက္မဲ. လမး္မွာ ေဘးမွာ လုိက္ပါမဲ. ခ်စ္သူေလးတေယာက္ေတာ.
ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္မိပါရဲ...
လမး္တ၀က္မွာ ခြဲခြာရမွာကိုေလ
အခ်စ္ဆုိတာလဲ ၾကံဳဖူးပါရဲ...
တသက္လံဳးခိုင္ျမဲမဲ. အခ်စ္ကို ဘယ္လုိတုိငး္တာရမလဲ
ဘယ္လိုစံႏွဳန္းေတြနဲ. တိုင္းတာသင္.သလဲ...
မသိျခင္းေတြ အမ်ားၾကီးနဲ.
ငါရူးသြပ္ခဲ.ရင္ေတာင္
...ငါခ်စ္တဲ.သူကိုေတာ. တဦးတည္းသာေရြးခ်ယ္ခ်င္ရဲ...
ေက်းဇူးျပဳျပီး
တခုေတာ.ေတာင္းဆုိပါရေစ ခ်စ္သူ...
မင္းရင္ထဲကၾကိဳးေတြခိုင္ျပီဆိုမွ လိုက္ခဲ.ပါ
ငါ.တုိ.အတြက္ ေရွ.ဆက္ရမဲ.လမး္ကေလးမွာ ေစာင္.ေနပါ.မယ္...
မွတ္ခ်က္ _ ဒီပိုစ္ေလးက ကဗ်ာလဲ မဟုတ္ပါဘူး ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး စိတ္ထဲရွိတာေလးကို ခ်ျပတာပါ သည္းခံျပီး ဖတ္ေပးပါေနာ္...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
No comments:
Post a Comment